Momenteel staat de wereld op zijn kop. En dat is voor mij niet alleen door Corona. Ook met mijn atelier is het in deze tijd een gevecht om de kop boven water te houden. Vorig jaar een tijd helemaal geen cursisten gehad, en dan later met hooguit een persoon tegelijk. Gelukkig is mijn atelierruimte groot genoeg om dan genoeg afstand te kunnen bewaren en ja, ook met daarbij nog verdere inachtnemingen.

Maar of deze toestand nog niet genoeg beperkingen en kopzorgen oplevert, zeker op financieel gebied, kwamen daarbij de steeds verder uit de hand lopende problemen met de huurbaas. De al jarenlange onduidelijkheden over energiekosten, want voor de verschillende en zeer diverse huurders kon door het ontbreken van aparte gas-, water- en elektriciteitsmeters, nooit duidelijk aangetoond worden wat elke huurder en het huishouden van de verhuurder nu aan energie verbruikt. Vorig jaar kwam het van kwaad tot erger. Uiteindelijk kocht ik zelf voor een fors bedrag maar kWh meters voor op mijn keramiek en glasoven. Daarmee kon ik aantonen wat ik verbruikte per stook, en dat was nog niet de helft tot zelfs een derde van wat de verhuurder toen vorderde. Een paar keer werd zelfs de stroom van de oven uitgeschakeld en kon ik pas weer verder met de atelierwerkzaamheden en het werk van de cursisten na betaling van een bedrag hoger dan ik verbruik aan extra stookkosten van de oven. Extra stookkosten die ook al als extra bedrag bovenop de huur betaald werden. Even later, toen aangetoond was dat dit niet klopte, kreeg ik een huuropzegging voor de datum dat de huurperiode van twee jaar weer zou eindigen. En zo komt er dan per 1 augustus een einde aan een periode van 10 jaar van mijn atelier Creatuurtje in “de Populier”. Een periode die voor mij, en zekere ook voor de vele enthousiaste cursisten, groot en klein, een mooie periode was. Maar zonder dit creatieve bezig zijn zou ik, naast mijn vreugde aan mijn huisdieren, iets wezenlijks missen. Er zijn door de rolstoelafhankelijkheid toch al minimale bezigheden die zo’n voldoening geven.

En daarom ga ik door in de thuissituatie! Dat dit in mijn twee kamerwoning en de  belemmeringen door beperkte bereikbaarheid en maneuvreerruimte op een andere manier zal moeten gaan dan in de ruime atelierruimte is duidelijk en zal ook voor de cursisten consequenties hebben. Maar iedereen is blij dat er, ook al is het op kleine schaal, verder gewerkt kan worden. Mede door de steun die ik ervaar van de al jarenlange trouwe cursisten, kan ik die klus aan. Want het zal een hele klus zijn, eer het thuis zo ver is dat we daar weer gezellig met een paar “man” gezellig aan de woonkamertafel zitten te keramieken of met glas te werken.

Als alles meezit dan denk ik september/oktober zo ver te zijn en alle ellende van het afgelopen jaar te kunnen vergeten.