De naam creatuurtje werd gekozen door samenvoeging van de vele creatieve uurtjes bezig zijn en dat al vanaf mijn prille jeugd. Toen werden al voor mijn poppenhuis zelf de meubeltjes en voor de poppen de kleertjes gemaakt. Zat ik te tekenen en te schilderen in plaats van mijn huiswerk te maken. De jaren tijdens de opleiding voor verpleegkundige en de werkzame jaren daarna kwam alles op een wat lager pitje, maar in vakantieperiodes werd er samen met logerende neefjes en nichtjes toch heel wat geknutseld.
In 1982 moesten werk en sportactiviteiten door rolstoelafhankelijkheid noodgedwongen vervangen worden door andere zinnige en leuke activiteiten en begon ik aan een cursus keramiek. Hiermee kwam er een nieuwe impuls op creatief vlak. En via keramiek naar brons. Maar er waren nog zo veel andere mogelijkheden. Het uitproberen en combineren van technieken blijft een uitdaging. Het leuke van deze creatieve hobby is dat je dit ook samen met anderen kunt doen. En als men dan na een les voldaan en enthousiast naar huis gaat is dat het waarvoor ik het doe. Het ontstaan van een beeld, of dit nu wordt vormgegeven met een textielverharder (Powertex), mergel of speksteen, keramiek of in was om het in brons te laten gieten, blijft een gezellige invulling van de uren die eraan worden besteed.
Erg leuk en dankbaar werk is ook het begeleiden van kindergroepjes. Zo’n 35 jaar al komen ze dan ook bij mij over de vloer tijdens een vrije woensdag- of vrijdagmiddag of voor een kinderfeestje. Er zijn al heel wat knutselwerkjes ontstaan en het enthousiasme blijft groeien bij de kinderen, maar ook bij mij.
Maar het is ook heerlijk om alleen te werken in het gezelschap van mijn hulphond Atka en daarbij alles om je heen te vergeten. Het zijn dan meestal dieren die ik uitbeeld en liefst zo natuurgetrouw mogelijk, omdat dieren een heel belangrijke plaats in mijn leven hebben.
Medio 2011 tot medio 2021 kon ik mijn creatieve activiteiten in een atelierruimte aanbieden, waardoor de mogelijkheden uitgebreid konden worden. Door onduidelijkheden over het energieverbruik van de diverse huurders, omdat aparte meters voor de gebruikers ontbreken, liep dit uiteindelijk uit de hand en werd mij de huur opgezegd door de verhuurder. Nadat ik thuis een en ander had gereorganiseerd, met heel veel hulp van cursisten, vrienden en kennissen, kon ik vanaf september op kleine schaal, maar daarom niet minder gezellig, weer verder met mijn cursisten. Jong en oud, inclusief mijzelf, dik tevreden. Ook al strooit Corona regelmatig door beperkingen wat roet in het eten, ik ben blij dat ik deze stap gezet heb. Het leven is opeens veel relaxter, zonder stress van een huurbaas!
| En dan regelmatig met zo’n tafereeltje erbij, wat wil een mens nog meer? |  |